آموزش زبان بدن و اشتباهات متداول در آن

امروز همه پذیرفته‌اند که زبان بدن مهم است. برخی یادگیری مذاکره را با آن آغاز می‌کنند و کسانی هم هستند که پس از یادگیری زبان بدن، بر این باور که حوزه مذاکره را فراگرفته‌اند، به دنبال کار و زندگی خود می‌روند. پس شاید به قول لوتر، وقت آن باشد که مشخص کنیم زبان بدن در کدام حوزه‌ها ممکن است گمراه کننده باشد.

کارول گومن در یکی از مقالات خود در فوربس می‌گوید: «به محض اینکه در یک جمع می‌شنوند که من در حوزه زبان بدن کار میکنم، همه جوری خودشان را جمع می‌کنند که انگار از نگاه کردن به دست و پاها و حالات و حرکات آنها، می‌توانم تمام حال و هوای درونی آنها را بفهمم و کشف کنم! شاید بهتر باشد که علاوه بر این توهم و تصور نادرست، سایر تصورات نادرستی را که در این حوزه وجود دارد هم فهرست کنم!».

دیگران هم که در حوزه زبان بدن فعالیت جدی داشته‌اند، دیر یا زود به نتیجه می‌رسند که باید وقت قابل توجهی را به ابهام زدایی در این زمینه صرف کنند. ما در اینجا فهرستی از برخی نکات را که باور داریم ممکن است برای تازه آموزان زبان بدن، گمراه کننده باشند را ارائه می‌کنیم.

ادامه نوشته

چگونه کارت ویزیت خود را ارایه دهیم؟

انگلستان نخستین کشوری بود که کاربری این کارت‌ها را تغییر داد و شروع به استفاده از آن‌ها برای معرفی خدمات تجاری و بازرگانی کرد که یک فرد می‌توانست ارایه کند. نحوه ارایه کارت ویزیت می‌تواند نوع شخصیت و رفتار ما را معلوم سازد. کارت ویزیت کارت شناسایی ما محسوب می‌شود و هرگونه طراحی بد و نامناسب می‌تواند به برند ما صدمه بزند. برای طراحی کارت ویزیت می‌توانید با موسسه‌های گرافیکی مشورت کنید؛ اما ما در این‌جا به نحوه ارایه کارت ویزیت به مشتری و … می‌پردازیم.

۱- دادن کارت ویزیت با انگشتان

ارایه کارت ویزیت با دو انگشت نشانه قدرت و به‌رخ کشیدن شرکت توسط فرد دارد و این نوع کارت ویزیت دادن معمولا در نمایشگاه ها و برای ارایه به یک نفر زیر دست یا فرد عادی صورت می‌گیرد و اطمینان فرد از نوع کارت ویزیت و نوشته‌های آن را القا می‌کند.

به هیچ وجه دادن کارت ویزیت به‌ این صورت توصیه نمی‌شود. این حالت در آقایان مرسوم است.

۲-  دادن کارت ویزیت با دو دست

دادن کارت ویزیت با دو دست و با احترام شیوه‌ای‌ست که مردمان چین و ژاپن از آن استفاده می‌کنند و کم‌کم بین ایرانیان هم رواج پیاده کرده است. محترمانه‌ترین نوع دادن کارت ویزیت به افراد این روش است که نشانگر ارزشمند بودن فرد مقابل و احترام زیاد را به اوست. کارت ویزیت با دو دست تقدیم می‌شود و همراه با جملات بفرمایید، خواهش می‌کنم و … همراه است. برای دادن کارت ویزیت این روش توصیه می‌شود. این حالت در خانم‌ها و آقایان مشترک است.

۳-  دادن کارت ویزیت بین دو انگشت

دادن کارت ویزیت مابین انگشتان و گرفتن آن به سمت فرد، نشانگر اطمینان از کالا یا خدمات فرد است. این نوع روش کارت دادن بیشتر مرسوم بازار است و فرد معمولا با نگاه به کارت ویزیت خود بیان می‌کند که این کارت ویزیت برای او ارزشمند است. این روش، بیشتر، نشان از حفظ روابط و علاقه‌مندی فرد برای توسعه کار با حفظ قدرت خود با شرکت مربوطه دارد. این حالت در آقایان و خانم‌ها مشترک است.

۴-  دادن کارت ویزیت به صورت مشت

دادن کارت ویزیت به صرت مشت کرده رایج‌ترین نوع دادن کارت ویزیت در ایران است که غالبا با صاف کردن دست و گرفتن روبروی فرد مذاکره کننده همراه است و نشان از قاطعیت و سلطه فرد در کار و جدیت او در امور مذاکره است. این حالت در آقایان و خانم‌ها مشترک است.

۵-  دادن کارت ویزیت با احترام و تعارف

دادن کارت ویزیت با احترام و به ‌صورت تعارف، نگه داشتن کارت ویزیت به طوری که اطلاعات در روبرو قابل خواندن است نشانگر علاقه فرد به مطالعه کارت ویزیت و تماس با اوست. این حالت دوستانه و در مواقعی که فرد مذاکره کننده قدرت بیشتری دارد از سمت شخص نشان داده می‌شود. این حالت معمولا در نمایشگاه‌ها توسط بازاریاب‌ها یا در اولین جلسات مذاکره استفاده می‌شود. این حالت در خانم‌ها و آقایان مشترک است.

منبع: زبان بدن

 

زبان بدن دکتر حسن روحانی و دکتر جواد ظریف

به گزارش مشرق، سایت دویچه وله آلمان در گزارشی با عنوان «عکس‌ها سخن می‌گویند: نمایندگان ایران در سازمان ملل» بر اساس حالات چهره، نوع نگاه، حرکات دست و سبک نشستن، رفتار «حسن روحانی» و «محمدجواد ظریف» را در دیدار با همتایان خارجی خود تحلیل کرده است.

انسان‌ها ممکن است بتوانند نیت واقعی خود را پشت سخنانشان مخفی کنند، اما حرکات و رفتار آنان به ضمیر ناخودآگاه‌شان وابسته است که می‌توان آن را ترجمه کرد. ترجمه تصاویر دیدارهای حسن روحانی و محمدجواد ظریف در سازمان ملل.

اولاند دست‌اش را به سوی روحانی دراز می‌کند، اما روحانی خویشتن‌دارانه به پایین سمت چپ به زمین نگاه می‌کند.

اولاند است که دست‌اش از بدن‌اش فاصله گرفته و دست حسن روحانی را می‌فشارد. دست دیگر اولاند به نشانه احترام به بدنش‌اش چسبیده است. گرایش سر اولاند به سوی روحانی، هرچند با زاویه اندک، نشان از تمایل او برای نزدیک شدن به روحانی دارد.

هانس فیشر، رییس جمهور اتریش، نه تنها زاویه بدن‌اش به سوی حسن روحانی است، بلکه دستان خود را هم گشوده است. اما روحانی درحالی که با دقت به همتایش نگاه می‌کند، دست‌ها را روی هم گذاشته و هیچ علامت ارتباط غیر کلامی از او دیده نمی‌شود. نکته مثبت روحانی در این تصویر، دقت او است.

متخصصان (Neuro-Linguistic Programming (NLP انسان‌ها را به سه دسته تقسیم می‌کنند. به گفته آن‌ها، افرادی که به هنگام ارتباط با طرف مقابل مستقیما به چشمان نگاه می‌کنند، افراد معقولی هستند. دسته دیگر در میانه صحبت با دیگران به بالا نگاه می‌کنند و به دنبال ایده هستند. گروه سوم به هنگام صحبت به پایین سمت چپ نگاه می‌کنند، که انسان‌های احساسی هستند. بر این اساس روحانی را می‌توان متعلق به گروه نخست دانست.

محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، و کاترین اشتون، مسوول روابط بین‌الملل اتحادیه اروپا، هر دو در حال خنده هستند. متخصصان ارتباطات غیر کلامی به حالت دستان جواد ظریف “سیم خاردار ناتو” می‌گویند. علیرغم اینکه هر دو طرف زاویه نشستن‌شان با هم فاصله دارد، اما پاهایشان نزدیک به هم است. خانم اشتون پاها را روی هم انداخته اما نه به طرف مخالف که این نشان از تمایل محتاطانه دارد.

هرچند محمد جواد ظریف می‌خندد و حالت دستان‌اش به صورت کامل “سیم خاردار ناتو” را نشان نمی‌دهد، اما خانم اِما بنینو، وزیر امور خارجه ایتالیا، دستان‌اش به هم قفل شده‌اند.

وزیر امور خارجه ایران به خوبی می‌داند که در مقابل کدام دیپلمات غربی باید حالت تدافعی داشت. این عکس نشان می‌دهد که او بین دیپلمات‌های غربی کشورهای قدرتمند و کشورهای کوچکتر اروپایی تفاوت قائل است.

ویلیام هیگ، وزیر امور خارجه بریتانیا، این عکس را تسخیر کرده است. چرا؟ در حالی که هیگ به دوربین نگاه می‌کند، وزیر امور خارجه ایران گویا هنوز باورش نمی‌شود که با هیگ ملاقات کرده است و هنوز هم خوشحالی‌اش ادامه دارد. در حالی که دست هیگ در محدوده بدن‌اش قرار دارد، این دست ظریف است که به سوی او دراز شده است.

 

منبع

 

گزیدن لب ها به چه معناست؟

گزیدن لب ها یکی از مهم ترین نشانه ها از قرار داشتن فرد در وضعیت استرس زا است. در بسیاری از مواقع زمانی که انسان ها اشتباهی را مرتکب می شوند بی اختیار لب ها خود را می گزند. در این مواقع انسان سعی می کند، به طور ناخودآگاه با گزیدن لب ها، فرو بردن آن ها به داخل دهان و تماس زبان با آن ها خود را از زیر بار روانی خارج کند.

گزیدن لب ها = یا اشتباه کرده یا می ترسد!

علایم چشم در رفتارهای روزانه (بخش اول)

از دیر باز فکر خود را معطوف به چشم و اثر آن بر رفتار انسانی نموده ایم. ما همه از اصطلاحاتی مانند چشم غره، نگاه زیرکانه، چشم های شیطنت آمیز، برق چشم ها استفاده کرده ایم. زمانی که از این اصطلاحات استفاده می کنیم، به طور غیر عمدی اشاره به اندازه مردمک های چشم شخص داریم.

هس در کتاب "حکایت هایی که چشم ها می گوید" چشم ها احتمالاً دقیق ترین و نمایان ترین علایم ارتباط انسانی می باشند زیرا آن ها نقاط کانون بدن هستند و مردمک ها به طور مستقل عمل می کنند. در شرایط نور معمولی، مردمک های چشم در حالی که رفتار یک فرد از مثبت به منفی و بالعکس تغییر پیدا می کند، کوچک و بزرگ می شوند.

 هنگامی که شخصی هیجان زده می شود، مردمک های چشم او شاید تا چهار برابر اندازه معمولی بزرگ شوند. از طرفی، یک حالت عصبانی و منفی باعث کوچک شدن مردمک ها می شود که معروف به "چشم های خروسی" یا "چشم های ماری" می باشد. چشم ها در روابط عاشقانه بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. زنان از آرایش چشم جهت تاکید بر نمایش چشم خود استفاده می کنند. چنانچه زنی عاشق یک مرد باشد، مردمک های چشمش بزرگ می شوند و مرد بدون اینکه متوجه باشد به درستی پی به رازِ زن می برد از این جهت، ملاقات های رمانتیک و عاشقانه اغلب در مکان های کم نور برنامه ریزی می شوند تا موجب بزرگ شدن مردمک ها شود.

در دست گرفتن مچ، ساعد، بازو

چند تن از مردان سرشناس خانواده سلطنتی بریتانیا معروف به این هستند که هنگام قدم زدن سر خود را بالا نگه می دارند، چانه را جلو می دهند و با یک دست، ناحیه مچ به پایین دست دیگر را در پشت خود می گیرند. این علامت نه تنها توسط اعضای خاندان سلطنتی بریتانیا استفاده می شود، بلکه بسیاری دیگر از اعضای خاندان های سلطنتس کشورهای جهان از آن استفاده می کنند.

در مراتب پایین تر، این علامت توسط پلیسی که نگهبانی می دهد، مدیر مدرسه هنگامی که در مدرسه قدم می زند، پرسنل ارشد نظامی و سایر صاحب منصبان مورد استفاده قرار می گیرد. این حرکت حاکی از برتری و اطمینان به خود می باشد.

علامت «مچ در دست» نباید با علامت «گرفتن ساعد با دست دیگر» که نشانه رنجش و ناکامی است اشتباه گرفته شود. در این حالت، یک دست ساعدِ دست دیگر را خیلی سفت می گیرد انگار که یک دست در تلاش است تا دست دیگر را از حرکت باز دارد. جالب اینجاست که هر چه بیشتر دست به سمت بالا حرکت کند، میزان عصبانیت فرد بیشتر شده است.

زبان بدن فروشنده چه تاثیری دارد؟

يك بازارياب و فروشنده حرفه‌اي، بايد در درك زبان بدن (Body Language) و رفتار مشتري تبحر داشته باشد؛ چرا كه تاثير مهارت‌هاي غيركلامي (زبان بدن) پنج برابر بيشتر از مهارت‌هاي كلامي است.

فروشندگان بدون آگاهي از مهارت‌هاي غيركلامي نمي‌توانند يك ارتباط اثربخش با مشتريان برقرار كنند؛ ولي متاسفانه اكثر فروشندگان با مهارت‌هاي غيركلامي آشنا نيستند يا آن را جدي نمي‌گيرند.
آگاهي از مهارت‌هاي غيركلامي، نقش مهم و موثري در برقراري يك ارتباط اثربخش دارد.
فروشنده‌اي كه در هنر تشخيص زبان بدن مهارت پيدا كند، بدون شك جزو فروشندگان سطح يك قرار مي‌گيرد. بنابراین با يادگيري مهارت‌هاي غيركلامي، با مشتريان خود بسيار موثرتر ارتباط برقرار خواهيد كرد.
بازارياب‌ها و فروشنده‌ها بايد بتوانند قضاوت صحيح و درستي از زبان غيركلامي مشتريان خود داشته باشند. پس از يادگيري مهارت‌هاي غيركلامي، متوجه خواهيد شد كه تنها بر صحبت‌هاي مشتري نبايد تكيه كرد و براساس آن نتيجه گرفت. مشتري نيز همين‌گونه است و صحبت‌هاي فروشنده را با حركات بدن او مطابقت مي‌دهد.
تشخيص درست زبان بدن مشتري
يكي از اشتباه‌هايي كه ممكن است در تفسير زبان بدن انجام دهيد، اين است كه يك حركت يا اشاره غيركلامي را بخواهيد تعميم دهيد و فقط همان ملاك ارزيابي شما از مشتري قرار گيرد.
همان گونه كه زبان نوشتاري و ادبيات داراي واژه، جمله و قانون نقطه گذاري است، زبان بدن نيز از اين قانون مستثني نيست و قوانين خاص خود را دارد.
به طور كلي هر حالت از زبان بدن مي‌تواند داراي چندين معنا و مفهوم باشد؛ مانند يك واژه که وقتي درون جمله و در كنار ساير واژه‌ها قرار مي‌گيرد، مي‌توان معناي آن را درك كرد. در واقع يك جمله كامل، داراي معاني و احساسات است و از آن مي‌توان منظور طرف مقابل را فهميد؛ ولي اگر فقط يك واژه يا يك كلمه به كار رود، نمي‌توان منظور را فهميد.
براي اينكه بتوانيم زبان بدن را بهتر تفسير كنيم، بايد تعدادي حركات طرف مقابل را كنار هم قرار دهيم. فروشندگان سطح يك كساني هستند كه مي‌توانند جملات زبان بدن مشتري را بفهمند و دقيقا آنها را مقابل جملات كلامي مشتري قرار دهند. بنابراين، فروشندگان بايد به همه حالات دقيقا نگاه كنند، تا برداشتي درست و واقعي از زبان بدن مشتري داشته باشند.
به طور مثال، زماني كه مشتري خسته يا تحت فشار باشد، يا احساس خوشايندي به حرف‌هاي شما نداشته باشد، ممكن است دائم به پيچاندن موهايش مشغول باشد. مشتري در اين حالت احتمالا از شما مطمئن نيست يا نگران است. در اين حالت وظيفه فروشنده برطرف كردن شك و دودلي مشتري است.

ادامه نوشته

تماس چشمی در کشورهای شرق آسیا چگونه است؟

در بسیاری از کشورهای آسیایی (خصوصا ژاپن، کره و تایلند) تماس چشمی قوی و مدام در حین مکالمه نشانه ی گستاخی است. در حقیقت در فرهنگ این کشورها به کودکان از بچگی یاد می دهند که نگاه خود را برگردانند و از تماس چشمی مستقیم پرهیز کنند.

بازاریابی مدرن و زبان بدن

آیا می‌دانید زبان بدن یکی از مهم‌ترین ارکان بازاریابی امروز است؟

اگر هنوز به زبان بدن فکر نکرده‌اید، بی‌تردید بازاریاب موفقی به حساب نمی‌آیيد و از اصول مدرن بازاریابی بی‌خبر هستید. بازاریابی صرفا به صحبت‌کردن و قابلیت‌های گفت‌وگو با طرف مقابل بستگی ندارد. شما باید بتوانید بدن خود را نیز آموزش دهید و رفته‌رفته آن را به وسیله‌ای برای موفقیت بیشتر در بازاریابی تبدیل کنید. چه دوست داشته باشید، چه دوست نداشته باشید، چه این حرف‌ها را باور کنید، چه باور نکنید، زبان بدن بیشتر از صحبت و گفت‌وگو اثرگذار است. ما در این مقاله پنج اشتباه رایج بازاریاب‌ها را برایتان مطرح می‌کنیم. این اشتباهات همگی با زبان بدن مرتبط هستند و شما باید تا حد ممکن از ارتکاب آنها خودداری کنید.

(1) نگاه‌کردن به صفحه لپ‌تاپ: وقتی کسی با شما صحبت می‌کند، هرگز نباید به صفحه لپ‌تاپ یا مانیتور کامپیوتر نگاه کنید. نگاه‌کردن به لپ‌تاپ به این معناست که شما علاقه‌ای به صحبت‌های طرف مقابل ندارید. به زعم بسیاری از مدیران ارشد، نگاه‌کردن به لپ‌تاپ حتی می‌تواند به معنای تکبر و گستاخی نیز باشد.

ادامه نوشته

زبان بدن " حالات مختلف کف دست" به چه معناست؟

یکی از اشارات غیر کلامی که کمترین توجه را به خود معطوف داشته اما از بیشترین قدرت برخوردار است، توسط کف دست انسان ارایه می شود؛ و زمانی که به نحو صحیح مورد استفاده قرار می گیرد توشه ای از اقتدار برای استفاده کننده اش فراهم می کند و قدرت صدور فرمان سکوت به دیگران را می دهد.

در حرکات کف دست، سه حالت اصلی وجود دارد: کف دست رو به بالا، کف دست رو به پایین و کف دست بسته با یک انگشت به حالت اشاره. تفاوت بین این سه حالت را با یک مثال مشخص می کنیم:

فرض کنیم که از شخصی درخواست می کنید که جعبه ای را بلند کند و به نقطه دیگری در همان اتاق حمل کند. فرض را بر این می گذاریم که شما از یک نوع آهنگ صدا، کلمات و حالت چهره استفاده می کنید و فقط حالت کف دست های خود را تغییر می دهید. حالت کف دست رو به بالا به عنوان یک حرکت غیر تهدید آمیز و سلطه پذیر استفاده می شود که یادآور التماسِ گِدای خیابانی است.

زمانی که کف دست برگشته و به سمت پایین است، بلافاصله اقتدار را تداعی می کند. شخصی که از او چنین درخواستی شده، احساس می کند که برداشتن جعبه یک فرمان است.

کف دست به صورت مشت بسته شده و انگشت اشاره تبدیل به یک چوب نمادین گشته که از آن طریق سخنگو مجازاً مخاطب خود را به تسلیم می کشاند. استفاده از انگشت اشاره یکی از ناراحت کننده ترین اشاراتی است که یک شخص می تواند در حین صحبت کردن به کار ببرد.